wod-kan.biz

Drodzy Czytelnicy !

Mamy już za sobą półmetek letniej kanikuły, bowiem powoli aczkolwiek konsekwentnie przemija lipiec 2009, obfitujący w pierwszej połowie w pewne anomalia pogodowe, szczególnie w południowej części naszej kraju. Dla wielu naszych rodaków anomalia te przybrały nader tragiczny wymiar, skutkujący utratą często całego dobytku, łącznie z miejscem rodzinnego zamieszkania. Takie tragedie powodowane przez naturę od razu przywołują do głosu zwolenników globalnego ocieplenia i jego konsekwencji w postaci choćby obfitych opadów deszczu. Czy jednak to jest przyczyną lokalnych podtopień nie tylko na terenach wiejskich, ale i centrów miejskich metropolii, gdzie przecież istnieje rozbudowana sieć kanalizacji deszczowej.

Czy aby my sami, swoim nie przemyślanym działanie nie wywołujemy takich zdarzeń, a o przykłady nietrudno.

Zwraca na to uwagę wielu specjalistów, w tym m. innymi z Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej, a jest to brak zbiorników retencyjnych, urbanizowanie na wielką skalę tzw. polderów, czyli naturalnych rozlewisk rzek, wycinanie drzew w ich korytach, wreszcie pokrywanie coraz większych powierzchni wokół naszych budynków nawierzchnią utwardzoną, słowem nie dbamy poprzez bezmyślne działanie o pozostawienie powierzchni, poprzez które woda deszczowa mogłaby wsiąkać do gruntu.

Szczytem tej bezmyślności jest np. przerwany wał przeciwpowodziowy w korycie Wisły pod Tczewem, gdzie jakiś pozbawiony rozsądku obywatel zbudował sobie „rezydencję”.

To, że wśród nas są idioci, to zrozumiałe i oczywiste, bowiem wskazuje na to znany rozkład normalny, czyli tzw. krzywa Gaussa, ale fakt ten dowodzi, że niestety osoby z dolnego obszaru tego rozkładu zajmują urzędnicze stanowiska, dając przyzwolenie dla tak groźnych i katastrofalnych w skutkach przedsięwzięć.

Współczując osobom dotkniętym lokalnym podtopieniom, należałoby jednak zadać pytanie, kto pozwolił im zbudować dom tuż przy korycie leniwego zwykle strumyka, może trzeba by pociągnąć do odpowiedzialności, w tym przede wszystkim finansowej lokalną administrację, przede wszystkim samorządową, odpowiedzialną za plany zagospodarowania terenów im podległych. Kiedy już nieszczęście nastąpi, nie mówi się o jego przyczynach, a głównym darczyńcą ma być wyłącznie Państwo, czyli my wszyscy. Pora najwyższa, aby każdy odpowiadał w pełni za swoje postępowanie i działania. To kilka refleksji po ostatnich opadach deszczu, które przecież statystycznie rzecz ujmując mieszczą się w wieloletnich normach, zatem nie należy przypisywać im wymiaru katastrofalnego.

Przejdę teraz do omówienia zawartości tego tradycyjnie, podwójnego letniego numeru naszego czasopisma, obfitującego m. innymi w bogaty blok informacyjny, ale rozpocznę od artykułów problemowych, a jest to druga część publikacji Elżbiety Żmudy poświęconej selektywnemu chłodzeniu mózgu noworodka po niedotlenieniu okołoporodowym. Niedotlenienie to w dramatyczny sposób zaburza homeostazę mózgu, który jako organ najbardziej energochłonny potrzebuje najwięcej tlenu.

Zapoczątkowane brakiem tlenu procesy biochemiczne mają zgubne skutki dla układu nerwowego, w szczególności rozwijającego się. Hipotermia, czyli stan oziębienia poniżej pewnych wartości temperatur, spowalnia znacznie lub całkowicie wyhamowuje poszczególne reakcje, i to leży u podstaw jej własności neuroprotekcyjnych. Powyższe twierdzenie poparte licznymi faktami naukowymi leży u podstaw koncepcji selektywnego chłodzenia mózgu i czyni je sensownym. Tym zagadnieniom oraz dostępnym na świecie rozwiązaniom systemu chłodzenia mózgu poświęcona była część pierwsza tej publikacji („TCHK” nr 4-5, s. 138). W części drugiej tej publikacji sformułowane zostały założenia techniczne dla projektowanego systemu, a dalej ocena techniczno-użytkowa rozważanych wariantów proponowanych rozwiązań, spośród których jako najkorzystniejszy wytypowano system hybrydowy. Przedstawiono również niezwykle ważną ocenę strumienia ciepła w górnej części głowy noworodka.

Drugi z artykułów poświęcony jest zasadom bezpiecznego stosowania amoniaku w urządzeniach chłodniczych. W jego części wstępnej przypomniane zostały istotne właściwości techniczno-użytkowe tego naturalnego płynu niskowrzącego. Zwrócono w nim uwagę na obecne zastosowania tego czynnika w technice chłodniczej.

Omówiono zagrożenia związane z jego stosowaniem i na tym tle sformułowano ogólne zasady bezpieczeństwa użytkowania amoniaku. Sporo miejsca autor poświęcił niezwykle istotnemu zagadnieniu bezpiecznego wykonania instalacji chłodniczej.

Stosowane w rozwiązaniach praktycznych rozwiązania urządzeń amoniakalnych realizujących chłodzenie bezpośrednie i pośrednie, to kolejny omawiany w tym materiale problem. W końcowej części opracowania podane zostały wymagania bezpieczeństwa, jakie niezależnie od systemu chłodzenia muszą spełniać amoniakalne maszynownie chłodnicze. Warto zauważyć, iż autorem tego opracowania jest Konrad Kalinowski, m. innymi autor drugiego tomu poradnika „Amoniakalne urządzenia chłodnicze”.

Trzeci materiał, to już 39 odcinek cyklu „Prawie wszystko o ... TECHNOLOGII CHŁODNICZEJ ŻYWNOŚCI”, prowadzonego przez Jacka Postolskiego. To siódma i zarazem ostatnia część cyklu artykułów poświęconych podstawom teoretycznym procesu rozmrażania. Jego część szósta (nr 4-5/2009 „TCHK”) poświęcona była zastosowaniu przemysłowemu zamrożonych surowców roślinnych i zwierzęcych. W części siódmej autor porusza niezwykle istotny problem prawidłowego przygotowania zamrożonych produktów do spożycia przez konsumenta. Przedstawia postępowanie w tym zakresie w odniesieniu do mrożonych owoców, warzyw, pieczywa, frytek, produktów zwierzęcych, a także zamrożonych produktów o wysokim stopniu przetworzenia. Szczególną uwagę zwraca na właściwe wykorzystanie popularnych w ostatnich latach mikrofal do przygotowania zamrożonej żywności do spożycia.

Zachęcam do uważnej lektury tego, w mojej ocenie bardzo użytecznego w naszym życiu codziennym materiału. Tym razem niezwykle bogaty jest dział informacyjny, i tak zamieściliśmy w nim m. innymi ważny dla naszego środowiska komunikat Ministerstwa Środowiska, dotyczący ważności świadectw kwalifikacji w odniesieniu do czynników grupy HFC w okresie przejściowym, tj. do dnia 4 lipca 2011 roku. Michał Dobrzyński prezentuje relację z Walnego Zebrania Członków Krajowego Forum Chłodnictwa 2009, które odbyło się na początku czerwca br. w Centrum Kongresowym OSSA k/Rawy Mazowieckiej. Z kolei W. Targański przybliża tematykę dwóch kolejnych seminariów środowiskowych, które odbyły się w Politechnice Gdańskiej, a ich bohaterami byli przedstawiciele firm GEA Grasso i BUDERUS. W ramach tegorocznych targów Polagra-Tech w Poznaniu odbędzie się dwudniowy Międzynarodowy Kongres PRO-CLIMATE, i o tej imprezie znajdziecie Państwo informację na stronach tego numeru.

Publikujemy również interesujący materiał stowarzyszenia eurammon o spektakularnych modernizacjach związanych z wykorzystaniem czynników naturalnych, a zrealizowanych w ostatnim czasie w bliskowschodnich i poradzieckich zakładach przemysłu spożywczego.

W dziale materiałów sponsorowanych zamieściliśmy informację o nowym rozwiązaniu oddzielacza ciekłego amoniaku dla parowników zalanych, prezentowanym przez firmę Alfa Laval oraz o pierwszym skraplaczu typu GVX firmy Güntner wykonanym w technologii microox^®.

W numerze znajdziecie Państwo również informację o wydanym po raz pierwszy po polsku, cenionym na zachodzie opracowaniu „BITZER Refrigerant Report”, a sprawcą tego jest firma Termo Schiessl. Przy okazji warto zauważyć, iż świetnego tłumaczenia tego opracowania dokonał nasz redakcyjny kolega, Waldemar Targański, za co oczywiście należą mu się słowa uznania, co niniejszym czynię. Wszystkim zainteresowanym problematyką syntetycznych czynników chłodniczych polecam ten materiał jako lekturę obowiązkową.

Jak zatem wynika z tego pobieżnego omówienia, przekazywany do Waszych rąk letni numer „TCHK” w swojej zawartości jest bardzo obszerny.

Jestem przekonany, że tak spora ilość ciekawych pozycji będzie stanowić interesującą, a jednocześnie użyteczną lekturą, czego oczywiście życzymy wszystkim naszym Czytelnikom.

W NUMERZE 6-7 (160-161)/2009